Een verfrissende stijl voor een lezing over een bekend onderwerp
In deze lezing van circa 1 uur over ‘De Stijl’ wordt op een verrassend verfrissende manier toegelicht wat de Stijl kunstenaars beoogden met hun kunst en hoe dat geplaatst kan worden in de periode waarin ‘De Stijl’ ontstond.
Aan de hand van voorbeelden uit het jaar waarin het tijdschrift ‘De Stijl’ opgericht werd, in 1917, ziet u dat het werk van de kunstenaars die behoorden tot ‘De Stijl’ verschillend was. Verschillen die leidden tot breuken in de collegiale en vriendschappelijke omgang. Desalniettemin veroverde de vormentaal van ‘De Stijl’ de wereld. Dat deden de kunstenaars niet alleen met schilderkunst, maar ook met architectuur en interieurontwerpen. U ziet daarvan bekende, maar vooral ook wat minder bekende voorbeelden.
De Stijl kunstenaars gebruikten in hun kunst ook elementen uit veel oudere kunst, zoals het altaartriptiek. In de lezing wordt aan de hand van enkele voorbeelden toegelicht waarom ze dat deden. Ook komt u te weten wat collega kunstenaars, zoals Pablo Picasso van de Stijl kunst vonden.
Daarnaast hoort u muziek tijdens deze lezing. Muziek die direct aan ‘De Stijl’ gerelateerd is, zoals de Proeven van Stijlkunst van de componist Jakob van Domselaer, maar u hoort ook een treurmars voor een gestorven vogeltje en de muziek die Louis Andriessen maakte op basis van een schilderij van Piet Mondriaan
Eveline Mank, recensent van de Delftse korenfederatie, over deze lezing:
De 100 jaar geleden opgerichte kunstbeweging “De Stijl” was voor het Nieuw Kamerkoor Delft aanleiding om een concert te geven, met vooraf een lezing door Josée Claassen. Vooraf dacht ik die lezing te lang te vinden, maar het sprankelende betoog vloog voorbij, waarbij ook de muziekkeuze van het kamerkoor goed toegelicht werd.
Geïnteresseerd in deze lezing? Neem dan contact met mij op.
Deze lezing kan afzonderlijk geboekt worden, maar ook als onderdeel van een serie over stromingen en stijlen in de beeldende kunst, waarbij elke lezing voorzien is van prachtige, soms verrassende of ontroerende, maar altijd bijpassende muziek.
Afbeelding: Theo van Doesburg (1883-1931), Het elementaire uitdrukkingsmiddel van schilderkunst, 1922-1925.